Los deseyos son metes o suaños polo que naguamos. Puxando pol cambéu cincante al añu nuevu, como un deseyu pa meyorar: atopar un trabayu afayadizu, viaxar, ser feliz, baxar de pesu… caún tien el so pruyimientu individual. ¿Y pa la sociedá?
Pa Macionis y Plummer en Sociología, no que cinca a les pautes culturales, los valores de les sociedaes modernes son heteroxéneos, de calter secular y con variaes subcultures. Les sos normes vívense con tolerancia énte la diversidá. Y no rellativo al tiempu, vese’l presente lligáu al futuru. Amás la teunoloxía ye industrial y tien puxu la enerxía.
No que cinca a la cadarma social hai munches tribes d’estatus, dellos d’heriedu y otros algamaos por llibre, xunto a roles especializaos. Les rellaciones son d’anonimatu y vida privada. La comunicación ye al traviés de los medios de comunicación. El control social tienlo’l sistema llegal y la policía. La desigualdá social tien pautes fluyíes y altes tases de movilidá social. El patriarcáu ye feble, con munches muyeres nel mercáu llaboral. La economía básase na producción industrial en masa y xorrez el trabayu intelectual. El gobiernu ye a gran escala ya intervién l’Estáu na sociedá. La familia caltién delles funciones de socialización pero ye más bien una xunidá de consumu. La relixón dexa pasu a la ciencia y al pluralismu relixosu. L’enseñu básicu faise universal y hai mayor población con educación superior. La mortalidá ye baxa y la esperanza de vida alta. La población concéntrase nes ciudades.
No que cinca al cambéu social, produzse rápido y los cambéos puen dase nuna sola xeneración.
Si falamos d’Asturies, decatándose d’esti formatu social y de que l’opuestu ye’l de les sociedaes tradicionales nes que’l cambéu social produzse pel trescurrir de munches xeneraciones; na nuesa tierra ye un desafíu políticu pa la Xunta Xeneral la rempuesta qu’empobine a la realización de tolos retos descritos al empar. Sobremanera nuna sociedá que foi tradicional hai poques décades, como l’asturiana. Y que tien de decidir qué elementos quier preservar del so patrimoniu. Dende los horros a la llingua propia.