El pasáu martes tuvi l’honor de defender nel plenu del Conceyu d’Uviéu una proposición conxunta de los tres grupos municipales que tamos nel Gobiernu Municipal (Somos Uviéu, PSOE e Izquierda Xunida) rellacionada cola oficialidá del asturianu. Dende’l añu 2000, cuando entamé a militar nes Mocedáes Socialistes, siempre sofité que la llingua asturiana fora reconocía como oficial nel Estatutu d’Autonomía.
Años de llucha y a base d’emburriar tuvieron nel añu pasáu, al finar setiembre, una decisión hestórica: la Federación Socialista Asturiana, por primera vegada, aprobó nun congresu qu’el PSOE apoyase l’oficialidá de la nuesa llingua (y nel so ámbitu, el gallego-asturianu). Con humildá, trabayu y aunión los suaños puen facese realidá. Toles collacies y tolos collacios que col so trabayu xiraron cientu ochenta graos la posición del partíu nesta cuestión (cola so enmienda al artículu 367 de la Ponencia Marcu) abrieron les puertes a salvar un patrimoniu del valor d’un idioma cuya proteición poles alministraciones públiques foi y ye mui insuficiente. Les y los socialistas, tal y como establez la Constitución española nel so artículu 3.2, buscamos un modelu d’oficialidá d’aplicación progresiva acorde coles circunstancies sociollingüístiques y a les necesidaes culturales d’Asturies.
Llamentáblemente hai tamién na sociedá asturiana un grupu de xente, dirixíos pol Partíu Popular, escontra de dir nesta direición. Dende’l peor estremismu qu’hai, Mercedes Fernández paez que piensa que nesta cuestión tien una vía pa ganar votos, pero dende’l mío puntu de vista siguirá munchos años na oposición rexonal. Nun sé si les y los militantes del PP en Galicia, Cataluña y País Vascu tarán na mesma sintonía colo que n’Asturies diz el partíu, pero yo llamento que la cultura asturiana tea que ver dientro de les instituciones a persones que refuguen ameyorar y reconocer los drechos de los falantes d’asturianu.
Falar n’asturianu na cai, colos collacios, nel trabayu… nun debía ser noticia, pero nel momentu que tamos lu ye y el deséu de gran parte de la sociedá asturiana foi, ye y sedrá sofitar l’oficialidá de la llingua asturiana. Una gran mayoría, tal y como indiquen les encuestes, tien una voluntá clara de que se garantice l’igualdá xurídica de les y los falantes d’asturianu como yá asocede col restu de les llingües oficiales nel Estáu Español dende va décades. Algamar l’oficialidá de la llingua asturiana ta más cerca que nunca enantes. Les llingües tien una función de comunicación ente persones y tal y como diz el Comité de les Rexones de l’Unión Europea, la diversidá llingüística supón «creatividá, innovación y desarrollu», contribuyendo al crecimientu económicu. L’asturianu nun ye menos. ¡Oficialidá!