El títulu español copióse del británicu pero'l de les islles ye dalgo más que simbólico
15 sep 2022 . Actualizado a las 05:00 h.Con toa una ceremonia cuasi inédita pa estos altores del sieglu XXI l'audiencia global asiste a la muerte de la reina Sabela II del Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda del Norte y la coronación del so fíu que va ser rei col nome de Carlos III. L'herederu nuevu, Guillermo va ser príncipe de Gales y lo cierto ye qu'esti títulu guarda una rellación singular con Asturies.
Tamién esta comunidá ye un principáu, como'l del antiguu reinu de los últimos celtes británicos, y ello ye que'l d'Asturies cópiase del de Gales, nel contestu de la Guerra de los Cien años, siendo rei de Castiella Xuan I quien lo fizo amás pa tratar d'afitar los territorios en tiempos de la so dómina na península.
Yera un tiempu de guerra civil na que la casa de Trestámara acabó por imponese al rei Pedro que, como perdió, pasaría a ser conocíu como El Cruel (anque los sos partidarios lu llamaren El xusticieru); Xuan I que caltenía estreches rellaciones colos reis d'Inglaterra taba escaldiáu de rebeliones y taben llevantinos los señores llocales en Noreña y Xixón que yeren condaos. Asina que creó'l Principáu d'Asturies. Y, d'esta miente, «el territoriu permanecía amestáu al herederu al tronu, una especie d'aprendizaxe del exerciciu del poder, nun había lleis uniformes en tolos reinos, yera como dexar un territoriu determináu baxo xurisdicción del herederu; anque a la fin nun foi asina porque hubo cesiones y el poder dominante n'Asturies acabó siendo'l Cabildru. L'obispáu acabó faciéndose col condáu de Noreña'l que fuere más rebalbu y ún de los motivos de la creación de la institución», según esplicó a La Voz Josefina Velasco, de la Biblioteca de la Xunta Xeneral.
El primer príncipe d'Asturies Enrique II de Castiella y l'hermanu d'Isabel la Católica, Enrique IV, que reinaría namás bien poco llegó a llanzar una alvertencia al territoriu y recordó a Uviéu y les ventiún principales villes asturianes que pertenecíen al so señoríu anque nun executare nin usare « [el principáu] asina por causa de la mio minoridá como por causa de los grandes alderiques y los escándalos acaecíos nestos reinos».
Na práctica y mientres bona parte del antiguu réxime'l poder real de toos estos títulos quedó en manes de la ilesia. Nun ye asina nel casu de Gran Bretaña onde los títulos de los monarques nun son namás simbólicos, el príncipe de Gales ye tamién Duque de Cornualles y pola llei medieval quien fine nel ducáu ensin facer testamentu va legar directamente los bienes al duque. Y el nuevu rei Carlos III recibió millones gracies a ello.