Afita Rosanna Seguí que «más de cuarenta años dempués de la etapa democrática nel País Valencianu, entá nun llográremos riquir qu'aquelles persones que trabayen pal coleutivu (función pública) acreíten l'usu del valencianu».
Aplicáu esti avisu dende una comunidá con billingüísmu oficial a la viniente oficialidá del asturianu nel Día d'Asturies, amuésase qu'ésta ha ser como les demás. Porque de ser «amable» supón un amenorgamientu na calidá del respetu llingüísticu. Ésti tien un sen coleutivu. La globalización arreya un avance haza la multiculturalidá y l'aceutación d'otres llingües o tradiciones y al empar caltener les propies. Ye un finxu de la normalidá social d'un Pueblu. Como'l bon furrulamientu de lo público, l'alministración de lo común. D'esta miente, la oficialidá que vien desixe que les persones que trabayen pal coleutivu, na función pública, acreíten l'usu de la llingua propia del país. Lo que supón un respetu a la multiculturalidá y la diversidá de la población qu'alita nel territoriu.
Dende la ñacencia no cabero del franquismu del movimientu pol asturianu, fízose perpocu dende los gobiernos autonómicos por normalizar socialmente esti idioma milenariu. Asturies na so cadarma funcionarial nun camudó haza un apueste definitivu pola integración de la tradición, el futuru y la multiculturalidá. Poro, la oficialidá ha d'arreyar el requisitu llingüísticu como garantía llegal na atención a los ciudadanos pa que nun carezan de discriminación pola mor de la llingua emplegada.
Una oficialidá na reforma del Estatutu d'Autonomía, ha ser rigorosa nel cumplimientu de la so función d'igualar los drechos de los asturfalantes colos de los castellánfalantes. Si se quier, pue facese cola amabilidá deseyable pa cualesquier serviciu públicu.
Pero qu'ello nun signifique una rebaxa nes competencies y nes funciones desixibles d'una alministración billingüe dafechu.
L'actual Estáu español garantiza la oficialidá de les otres llingües non castellanes nos sos respeutivos territorios. L'escrupulosu siguimientu d'esa norma torgaría munchos de los pilancos políticos a la normalidá de la llibertá d'espresión d'una sociedá que, como l'asturiana, nun ye monollingüe. Por más que nun se reconociere dicá agora, pesie al sofitu a la oficialidá en toles encuestes realizaes, demientres la vixencia de la democracia d'anguaño.
Anque aportemos sero al consensu sobre'l plurillingüismu na nuesa sociedá, ye dable facer les coses bien. Y recuperar con aciertu, la consolidación de la igualdá llingüística, reblagando'l tiempu perdíu.