D'Asturies, Lleón y Miranda del Douro. Tierres xuníes culturalmente pol mesmu idioma propiu: l'ástur.
Con Euskal Herria y los Països Catalans como posibles referentes no que cinca a la normalización de los sos idiomes.
Fai falta tiempu pa qu'equí nun se nome d'un mou y nos otros territorios d'otru. Y p'aportar a un alcuerdu normativu común.
Neso ganáronmos los euskaldunes y les tierres de fala catalana, cola interferencia de Valencia, onde les universidaes afiten la xunidá del idioma pero na política hai diverxencies.
Nós entamamos sero'l llabor de recuperación y normalización del idioma, qu'inda sigue ensin ser oficial más qu'en Portugal, baxo'l nome de la so variedá, el mirandés.
Asturia. El proyeutu llanzáu pol primer presidente de l'ALLA, Xosé Lluis García Arias, ye esa xuntura d'Asturia. L'antiguu país de los ástures y l'actual fastera na que pervive l'idioma. Separtáu por dos estaos y dientro d'ésti, por dos comunidaes autónomes. Anque esa ye la mesma situación del eusquera.
La oficialidá que s'algame n'Asturies, sirvirá de puxu pa que Lleón y Zamora, que quedaríen en mediu ensin ella, la reclamen con más fuercia.
El venceyu d'eses tierres que l'Imperiu de Roma tardó más tiempu en conquistar que tola Galia, ha biltar otra vuelta pa sentir la xermandía que yá tien plaza y reconocencia en Bimenes y en Miranda del Douro.
Anque lo más importante ye que se fale, y que se nome d'una mena l'idioma que mos xune nun Dominiu llingüísticu ástur.
Nun ye sero. Namái fai falta la necesaria voluntá de collaboración en política llingüística y unes rellaciones culturales positives ya intenses. Pero esa ye otra hestoria. La que munchos quieren torgar dende la dómina de la Transición.
El camín ye llargu. A ver si somos quien a ello. L’alderique yá entamó.